I Niedziela Adwentu – komunikaty duszpasterskie
1. Dziś I Niedziela Adwentu. Rozpoczynamy nowy rok liturgiczny. W Kościele w Polsce będziemy go przeżywać pod hasłem Zgromadzeni na świętej wieczerzy. Okres Adwentu ma podwójny charakter: jest czasem przygotowania do Bożego Narodzenia, a jednocześnie kieruje nas ku oczekiwaniu na powtórne przyjście Pana na końcu dziejów. Niech ten okres będzie czasem naszego czuwania i trwania przy Bogu.
2. Adwentowe Msze św. ku czci Matki Bożej czyli RORATY będą w poniedziałki, wtorki, czwartki i piątki o godz. 17.00 zaś w środy i soboty o godz. 6.30 /nie będzie wtedy Mszy św. o godz.7,00/.
3. I czwartek miesiąca – Jerycho Różańcowe w intencji nowych powołań i o uświęcenie kapłanów przez całą dobę od godz. 7.00.
4. I piątek miesiąca – spowiedź pół godziny przed każdą Mszą św. i od godz. 16.00.
5. I sobota miesiąca – o godz. 6.10 śpiewamy godzinki, po Mszy św. o godz. 6.30 nabożeństwo ku czci Niepokalanego Serca NMP. następnie rozmyślanie i różaniec w kaplicy Bożego Ciała. Po rannej Mszy św. kapłani udają się z posługą sakramentalną do tych chorych, którzy proszą o taką wizytę.
6. W dzisiejszą niedzielę święcimy opłatki, które można będzie nabyć w zakrystii i biurze parafialnym.
7. Są także do nabycia świece Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom. Za wsparcie tego dzieła składamy serdeczne podziękowania staropolskim: Bóg zapłać.
8. W przyszłą niedzielę przeżywamy Dzień modlitwy i pomocy materialnej Kościołowi na Wschodzie.
9. Nasza parafia po raz trzeci włącza się w akcję zbiórka żywności o długim terminie ważności dla Polaków mieszkających na Ukrainie. Akcję przeprowadza Fundacja Dziedzic-twa Kresowego. Dary można przynosić do zakrystii. Fundacja odbierze je 14 grudnia i swoim transportem dostarczy do Lwowa. Bóg zapłać za każdy dar.
10. Zachęcamy do nabywania i lektury prasy katolickiej.
11. W minionym tygodniu pogrzebem chrześcijańskim pożegnaliśmy śp. Janusza Packa, Mariannę Franczak, Violettę Pawłowską, Tadeusza Piwowarczyka i Danielę Flinik. Po-lećmy tych zmarłych i wszystkich zmarłych z naszych rodzin Miłosierdziu Bożemu. Wieczny odpoczynek racz im dać Panie…
Inowrocław, dn. 29 listopada 2020 r.
List pasterski Prymasa Polski abp. Wojciecha Polaka
na pierwszą niedzielę Adwentu, 29 listopada 2020 r.
1. Czuwajcie!
Umiłowani Siostry i Bracia w Chrystusie Panu!
Rozpoczynamy Adwent. Jezusowe wołanie: uważajcie i czuwajcie dobrze nas wprowadza w klimat tych dni oczekiwania i nadziei. Jak wskazuje papież Franci-szek jest to czas dany nam, abyśmy przyjęli Pana wychodzącego nam naprzeciw, a także po to, abyśmy zweryfikowali nasze pragnienie Boga, abyśmy spojrzeli przed siebie i przygotowali się na powrót Chrystusa. Trudny czas pandemii, który wciąż przeżywamy, czas zmagań o zdrowie i życie zakażonych, czas trudnych dla nas wszystkich ograniczeń, a także towarzyszące nam niepokoje społeczne, podziały i niezgoda – właśnie ten czas wzywa nas do konkretnych uczynków miłości, do jedności i do świadectwa. Wzywa nas również do odważnej i wytrwałej wiary. Polega ona jednak nie na tym – jak tłumaczy nam papież Franciszek – by wierzyć, że Ty, Jezu, istniejesz, ale na tym, by przyjść do Ciebie i Ci zaufać. Wierzymy, że nasz Pan, Jezus Chrystus jest z nami. Ufamy Jego słowu. Przychodzimy do Niego, bo wiemy – jak zaświadcza dziś św. Paweł Apostoł – że nie doznamy braku żadnej łaski (1 Kor 1,7). On jest z nami i wyprowadza nas z naszych niepokojów i niepewności. Wzywając nas do uwagi i czuwania, przypomina, że przed nami czas odpowiedzialności i wrażliwości, czas nadziei, czas nawrócenia i odnajdywania na po-wrót dróg do Boga i bliźnich. Czuwając więc, nie chcemy dać się opanować przez ospałość, przez zniechęcenie, przez brak nadziei czy rozczarowanie. Nie chcemy tkwić jedynie w lęku i niepewności. Chcemy z ufnością i nadzieją pójść za Jego wezwaniem, odnajdując moc łaski i drogę, po której On sam będzie nas prowadził.
2. Bóg będzie umacniał was aż do końca
Drodzy Siostry i Bracia!
Wzywając nas do czuwania, nasz Pan, Jezus Chrystus, sam pragnie nas w tym umacniać. To prawda – tłumaczył nam w jednej ze swych katechez papież Franciszek – że jakość życia chrześcijańskiego mierzy się zdolnością do miłości, jak Jezus powiedział: po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali (J 13,35). Jakże jednak możemy praktykować Ewangelię – dopowiedział zaraz papież – nie czerpiąc niezbędnej do tego energii, w każdą nie-dzielę, jedna po drugiej, w niewyczerpalnym źródle Eucharystii. W rozpoczynają-cym się wraz z Adwentem nowym roku liturgicznym i duszpasterskim pragniemy jeszcze lepiej zrozumieć słowa Jezusa: Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba (J 6,32). Sprawowanie Pamiątki Pana i nasz udział w Mszy świętej jest okazją, aby spotkać zmartwychwstałego Pana, czy raczej pozwolić, aby On nas spotkał, aby słuchać Jego słowa, karmić się przy Jego stole i w ten sposób stawać się Kościołem, czyli Jego Mistycznym Ciałem żyjącym dziś w świecie (papież Franciszek). Wiemy i boleśnie doświadczamy, że z powodu koniecznych obostrzeń sanitarnych, nie wszyscy możemy brać udział w naszych kościołach w niedzielnej Eucharystii. Możemy jednak, a wręcz powinniśmy, korzystając z łączy telewizyjnych, radiowych czy internetowych, w ten właśnie możliwy dla nas sposób modlić się z Kościołem sprawującym Eucharystię i przeżywać duchową łączność ze wspólnotą zgromadzoną na Świętej Wieczerzy. Bardzo Was jeszcze raz proszę, Siostry i Bra-cia, aby w tym świętym dniu gromadzić się w naszych domach i rodzinach na modlitwie, w imię Pana, słuchając Słowa Bożego i podtrzymując pragnienie Eucharystii. Kiedy to tylko możliwe – przypomina nam Kościół – trzeba nam powrócić do Eucharystii z oczyszczonym sercem, z odnowionym zdziwieniem, z mocniejszym pragnieniem, by spotkać Pana, trwać przy Nim i przyjąć Go. Dlatego wszyscy, którzy korzystacie z dyspensy od uczestnictwa w niedzielnej Eucharystii, przyjmijcie ten czas pandemii i związane z nim ograniczenia jako czas postu eucharystycznego, służący z pożytkiem temu, byśmy na nowo odkryli żywotne znaczenie, piękno i nie-zmierzoną wartość Eucharystii. Ona przecież buduje Kościół, jest źródłem Jego życia i mocy.
3. Wszyscy jesteśmy dziełem rąk Twoich
Umiłowani w Panu!
W tegorocznym Adwencie, ze względu na wspomniane ograniczenia, nie wszyscy będziemy mogli wziąć udział w Mszach świętych roratnich. Postarajmy się jednak, aby był to czas wspólnej, rodzinnej modlitwy. Zachęcajmy do niej nasze dzieci i młodzież. Niech towarzyszy nam w naszych rodzinach Słowo Boże, które odczytywane codziennie, prowadzić nas będzie drogą adwentowego czuwania. W bardziej osobisty niż dotychczas sposób zaangażujmy się w przygotowanie bożonarodzeniowego żłóbka. Niech modlitwa przy nim w Boże Narodzenie zjednoczy nas wszystkich i otworzy szerzej nasze serca i nasze rodziny Temu, który do nas przy-chodzi. Przychodzi jako dziecko przypominając nam o świętości i nienaruszalności ludzkiego życia od poczęcia aż do śmierci. Przychodzi jako dziecko ucząc nas szacunku i troski o dzieci i ich rodziny, zwłaszcza te, które przeżywają tak trudne do-świadczenie niepełnosprawności dziecka. Pamiętajmy o nich i angażujmy się w konkretną pomoc, choćby poprzez wsparcie Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom, które od lat wspomaga i niesie nadzieję tysiącom dzieci z potrzebujących rodzin. W inny niż dotychczas sposób przeżyjemy również tradycyjne odwiedziny duszpasterskie czyli kolędę. Pandemia nie pozwala na wizyty księży w naszych domach. Dla-tego bardzo proszę kapłanów, aby zapraszali na Msze święte do kościoła w po-szczególne dni tygodnia mieszkańców danej ulicy czy wioski i w ten sposób, razem ze wszystkimi zgromadzonymi, modlili się o błogosławieństwo dla ich rodzin. Za-nieśmy je wraz z modlitwą do naszych domów. Bądźmy szafarzami tego błogosławieństwa dla naszych najbliższych. Pamiętajmy, że Adwent to czas czuwania, a więc także uwagi okazywanej naszym krewnym i sąsiadom, zwłaszcza starszym, cierpiącym i samotnym. Jeśli to tylko możliwe, zachowując konieczne bezpieczeństwo, przychodźmy im z pomocą. Zainteresujmy się nimi. Nawet jeden telefon czy sms może przynieść wiele pociechy i dodać odwagi. Wiemy też, że z uwagi na pandemię przedłuża się nasze oczekiwanie na beatyfikację Sługi Bożego Stefana Kardynała Wyszyńskiego i zapowiedziane już w ubiegłym roku nawiedzenie naszej archidiecezji gnieźnieńskiej przez kopię Cudownego Obrazu Jasnogórskiego. Niech to wydłużone oczekiwanie na naszą Matkę i Królową nadal wypełnia modlitwa, zwłaszcza w pierwszą sobotę miesiąca, zanoszona z nadzieją, że Jasnogórska Pani znajdzie w nas wszystkich serca gorejące miłością i zdolne do tego, aby przyjąć to wszystko, z czym Ona do nas przychodzi. Czas zaś, który dzieli nas od spodziewanej w przyszłym roku beatyfikacji Sługi Bożego Stefana Kardynała Wyszyńskiego przyjmijmy jako jeszcze jedną sposobność do poznania życia i nauczania Prymasa Tysiąclecia.
Siostry i Bracia!
Zwracając się do Was wszystkich na początku Adwentu chciałbym jeszcze raz wyrazić moją serdeczną pamięć i zapewnić, że wszyscy jesteście codziennie obecni w mojej modlitwie. Braciom w Chrystusowym Kapłaństwie przesyłam słowa jedności i wdzięczności za wszelkie dobro, jakie w tych trudnych miesiącach tak odważnie i wielkodusznie czynią. Niech nasza świętość i gorliwość będzie odpowiedzią na dramaty i zranienia, które mają miejsce we wspólnocie Kościoła. Wiem, że z niepokojem stawiacie sobie wiele pytań, zwłaszcza o dzieci i młodzież. Wiem również, że w różnoraki sposób, także za pośrednictwem mediów społecznościowych, staracie się kontakt z młodymi podtrzymać. Pragnę Was w tym z całego serca wesprzeć i zachęcić. Bądźcie z nimi, gdyż niespokojny i pełen dylematów czas, który przeżywają domaga się Waszej obecności i waszego świadectwa. Proszę także Was młodzi z różnych młodzieżowych grup duszpasterskich: KSM-u, Oazy, LSO i innych, bądźcie w tym czasie wsparciem dla Waszych koleżanek i kolegów, którzy w zawirowaniach współczesnego świata szukają autentycznych świadków Ewangelii. Przełamujcie podziały, szukajcie pokoju i zgody, dając świadectwo Waszej wiary. W codziennej modlitwie różańcowej przed Najświętszym Sakramentem proszę o siłę i wytrwałość dla wszystkich lekarzy, pielęgniarek, pracowników służby zdrowia i wolontariuszy, a także sióstr zakonnych i świeckich w domach opieki społecznej i wszystkich, którzy w tym trudnym czasie troszczą się o ubogich i bezdomnych, którzy w szpitalach i hospicjach z oddaniem i niekiedy ponad siły czuwają przy łóż-kach naszych chorych sióstr i braci. Bogu dziękuję wciąż za was! Dziękuję za Wasz trud i gotowość w miłości.
Łaska i pokój, Siostry i Bracia, od Boga Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym, niech będą z Wami wszystkimi i w tym adwentowym czasie nadziei rodzą pokój i miłość w Waszych sercach oraz pozwolą wołać z radością: Marana-tha! Przyjdź Panie! Z serca Wam błogosławię i proszę Was wszystkich serdecznie o modlitwę za mnie.
† Wojciech Polak
Arcybiskup Metropolita Gnieźnieński
Prymas Polski
